poniedziałek, 31 października 2016

Nowe Warpno part1

Cześć!

   Zupełnie zapomniałam o tym, że mam jeszcze jeden sposób na przywrócenie lata. Na początku września wybrałam się na całodniową wycieczkę o charakterze marynistycznym :-)


Wycieczkę do blisko położonego Nowego Warpna. Blisko, a jednak byłam tu pierwszy raz w życiu (kolejne takie miejsce, brawo ja...). Szczęśliwie, pogoda tego dnia dopisała, a ponieważ było już po sezonie letnim, miasteczko było prawie puste. Nie licząc mieszkańców oczywiście :-)


I nie licząc ptaków, bo tych było tu naprawdę całe mnóstwo. Dziesiątki dziesiątek mew, miejscami kaczek. Po dachach było widać skalę, o jakiej tu mowa. Wszystko białe, nie od piór rzecz jasna :-)





Ten obraz, mimo że piękny, był troszkę niepokojący. Wszystkie ptaki wyglądały, jakby czekały na coś, na jakiś sygnał. Wszystkie w gotowości. Przypomniały mi się Ptaki Hitchcock'a.



Nowe Warpno leży na półwyspie, otoczonym przez Zalew Szczeciński i Jezioro Nowowarpieńskie. Kiedy już przejdziemy przez bramy i znajdziemy się nad wodą, możemy zrobić sobie długi przyjemny spacer wzdłuż brzegu. Dziś pokażę Wam tylko początek tego spaceru.
W mieście znajdziemy całe mnóstwo marynistycznych akcentów. Doskonale można tu odczuć klimat miasteczka rybackiego, prawie takiego o jakim zawsze marzyłam. Dlaczego prawie? Bo marzy mi się bardzo takie raczej nadmorskie, o szarym niebie, gdzie brodaci, siwi marynarze co dzień rano wypływają swoimi kutrami w pełne morze, aby przywieźć stamtąd wypełnione rybami sieci. Piękne marzenie :-)



Na samym wejściu stoi właśnie kuter. Piękny, stary kuter, na który oczywiście musiałam wejść.





Nie przemieszczałam się po nim zbytnio, bo dosłownie wszystko oblepione było pajęczynami. I to nie były opuszczone pajęczyny... Dopiero później jednak zdałam sobie sprawę ze skali tego zjawiska, nie tylko na kutrze, a w całym mieście. Wszystko zobaczycie w następnych postach.



Za kutrem siedzi figura rybaka, która dosłownie mnie oczarowała. Tak, to ten siwy, brodaty rybak z wioski moich marzeń :-)



Z tego miejsca rozlega się piękny widok. Pewnie za sprawą tutejszego krajobrazu, zbudowano wieżę widokową, na którą udamy się kiedy indziej. Dziś po prostu, popatrzmy sobie z brzegu.





Poniżej już widok na przystań po prawej. W tamtym kierunku udamy się jutro.




   Piosenka na dziś: Duran Duran - "Come Undone"


   Na dziś to wszystko, zapraszam jutro :-)
croak :-*

piątek, 28 października 2016

W co gram #61 - Nearwood

Cześć!

   Dziś będzie o produkcji z 2013 roku, z gatunku HOPA - zapraszam na Nearwood.

źródło foto
Nearwood jest przede wszystkim skierowana dla wielbicieli baśni i zaczarowanych uniwersum. Nie ma takiej możliwości, aby nie zakochać się w świecie przedstawionym w tej produkcji, ale zacznijmy od początku.

Wcielamy się w Jane Lockwood, dziewczynę, która straciła rodziców i została wychowana przez ciotkę. Ta daje głównej bohaterce klucz do posiadłości rodzinnej, gdzie okazuje się, że czary i baśnie nie są tylko wymysłem. Po przejściu przez portal, znajdziemy się w przepięknej krainie, która oczaruje dosłownie każdego. W wędrówce towarzyszyć nam będzie przewodnik - Fey.

źródło foto
źródło foto
Kraina nie jest bezpieczna. Zawładnęły nią złe moce, które mamy za zadanie przepędzić i przywrócić porządek. Świat gry wydaje się naprawdę duży jak na "HOPĘ", spotkamy w nim całe mnóstwo ciekawych postaci.

źródło foto
źródło foto
Pod względem technicznym, tytuł nie należy do zbytnio rozbudowanych. Nie istnieje tu żaden system achievementów, jedynie znajdźki pod postacią słodkich, pluszowych potworków rozmieszczonych po planszach. Każde 3 stworki to kolejna strona do przeczytania w księdze o ich istnieniu.

źródło foto
źródło foto
Sceny HO są tu jedynie obrazkowe, natomiast zagadki nie należą do najprostszych. Przyznaję, że trochę się przy nich gimnastykowałam.

źródło foto
źródło foto
źródło foto
źródło foto
Gdybyście mieli większy problem, w grze dostępny jest przewodnik, pokazujący krok po kroku co, gdzie i jak należy zrobić. Każdą zagadkę można pominąć wciskając skip.

źródło foto
źródło foto
Mimo, że lokacje są tu naprawdę przepiękne, a bajkowe uniwersum sprawia, że chciałabym się tam natychmiast znaleźć, gra nieco odbiega wizualnie od wysokich standardów, do jakich przyzwyczaiło mnie studio Artifex Mundi. Tu część otoczenia wygląda tak, jak nie lubię w tego typu grach i staram się takie omijać - mianowicie PRAWIE jak przerobione w programie zdjęcie. Takie nie wiadomo czy zdjęcie, czy namalowane. Łączenie tych technik nie jest niczym złym, jednak kiedy np. coś zamiast być namalowane ręcznie i przeniesione do cyfrowego świata gry, jest wypełnione biednie wyglądającą teksturą, rzutuje mi na całokształt produkcji i generalne na moje poczucie estetyki. Przyjmijmy jednak, że tytuł nadrabia niezwykle barwnymi, baśniowymi lokacjami. Do tego stopnia, że przestaję zwracać uwagę na niedociągnięcia graficzne.

źródło foto
źródło foto
źródło foto
źródło foto
źródło foto
Wersja kolekcjonerska wzbogacona jest o dodatkową przygodę, tapety na monitor i pliki muzyczne  z gry. Ścieżka dźwiękowa jest tu naprawdę bardzo przyjemna :-)

   Podsumowując, Nearwood to gra, którą zdecydowanie mogę polecić wielbicielom baśni i przygodówek. Tytuł na pewno Was nie rozczaruje i zagwarantuje Wam kilka godzin wspaniałej rozgrywki i odprężenia :-)

   Życzę udanego weekendu i do zobaczenia w poniedziałek.
croak :-*

czwartek, 27 października 2016

Projekt 366: dni 288-301

Cześć!

   I tak oto projekt 366 zbliża się do końca, bo przekroczyliśmy już 300 dzień. Przyznaję, że w ostatnich dniach nawet myślałam o tym, żeby się poddać. Nie dlatego, że robienie zdjęć nie sprawia mi już przyjemności, a dlatego, że mam troszkę bałaganu w głowie. Dopadły mnie naprawdę parszywe nastroje i bardzo możliwe, że niedługo zamknę na jakiś czas "żabie sprawy", dopóki nie zrobię porządku z własnym życiem. Może nawet jeśli zawieszę bloga na chwilę, uda mi się projekt dociągnąć do końca... Byłoby szkoda zaprzestać go w ostatnich jego dniach, no w końcu wytrzymałam ich aż 301.

Dzień 288


Śpiący, groźny kot :-) Kocie zęby zawsze będą mnie śmieszyć. Nie mówię o kłach, a o tych drobniutkich ząbkach między nimi :-)

Dzień 289


The Blair Witch Project. Zaskoczę Was. To dopiero drugi raz odkąd zaczęłam robić zdjęcia do projektu, kiedy zrobiłam zdjęcie telefonem. Ale kto powiedział, że koniecznie muszę je zrobić aparatem? Zdjęcie z grzybobrania, wyszło doskonale :-)

Dzień 290


Coraz częściej krukowate lecą całymi stadami nad głowami. Jest w tym coś niepokojącego i fascynującego zarazem. Te ptaki to naprawdę piękne stworzenia.

Dzień 291


Posiedzę sobie tutaj, wcale nie wieje.

Dzień 292


Jedyny odważny. Wszystkie odleciały, kiedy zbliżyłam się z aparatem, ten jeden został. I to nie dlatego, że nie mógł z jakichś przyczyn latać, a dlatego że chciał mi zaprezentować swój piękny, połyskujący kołnierz.

Dzień 293


Dream Machine, w którą gram ostatnio (klik) przypomniało mi o tej pięknej rzeźbie, która stoi na półce. Dawno temu stworzył ją mój uzdolniony tata :-)

Dzień 294


Mewy zawsze kojarzą mi się z latem. Nic na to nie poradzę. Dobrze, że w Szczecinie mamy ich mnóstwo, zawsze to jakieś pozytywne skojarzenia :-)

Dzień 295


Znów zakochana w malowaniu światłem :-) Takie zdjęcia naprawdę sprawiają, że czuję mega satysfakcję.

Dzień 296


Znów mewy, liczne, czające się, rozkrzyczane...

Dzień 297


Takie cudo w liściach w lesie! Pojęcia nie mam, to grzyb, pleśń, porost? Korale z drobniutkich kropelek na pajęczynie tworzą niezwykły obraz :-)

Dzień 298


Znowu malowanie światłem :-) Muszę kiedyś wybrać się na jakąś bardziej ruchliwą drogę, to będzie coś! 

Dzień 299


Tego dnia chmury trochę ustąpiły, a mi udało się wyjść na dwór akurat podczas zachodu słońca. Doskonałe efekty świetlne mi tu wyszły :-)

Dzień 300


Ta rozczulająca rzeźba znajduje się na cmentarzu. Pierwszy raz ją tam dojrzałam.

Dzień 301


Dziś mokro i jesiennie. Jak cały czas ostatnio...

   Piosenka na dziś: Robbie Williams - "The Road To Mandalay"


   Życzę udanego wieczoru i do zobaczenia jutro.
croak :-*