Jeziora jesienią

Cześć!

W zeszłym roku w październiku leczyłam zły nastrój nad morzem. W tym, jak do tej pory zjeździłam okoliczne jeziora.

Chandra w tym roku przybrała jakieś niewyobrażalne rozmiary. Jesień dopiero się zaczęła, a ja już mam dość. Czuję, że wypad nad ukochane morze i tak mnie nie ominie, ale póki co - jeziora :-)

Jednym z najczęściej przeze mnie odwiedzanych jest Miedwie, położone jakieś pół godziny drogi z centrum Szczecina w stronę Stargardu. Uwielbiam przyjeżdżać tu latem, a okazuje się że i jesienią jest tu bardzo przyjemnie :-)

Tego dnia pierwszy raz wybrałam się za plażę. Odkryłam tam malutką przystań. Miło posiedzieć tu i podumać, kiedy wokół cicho i zupełnie pusto.

Mówiąc cicho i pusto mam na myśli 1 człowieka na pół godziny. Gdyby tak mogło być i latem... Nie przepadam za tłumami, nie znoszę obleganych plaż, jestem raczej typem samotnika i lubię takie miejsca, gdzie mam wrażenie, że jestem sama na świecie.

No dobra, może nie zawsze sama, a w dobrym i miłym towarzystwie. Czasem to moje wyalienowanie mi doskwiera, czasem wręcz przeciwnie. Cieszę się z tego, że dobrze się czuję w samotności. Lubię nawet ten okres jesiennej zadumy, jednak nie do przesady. Jesienna zaduma może być fajna, kiedy nie masz na głowie miliona rozterek. Kiedy je masz, okres ten nasila jakieś depresyjne nastroje...

Pierwszy raz wybrałam się do pobliskiego Bartoszewa, gdzie znajduje się o wiele mniejsze jezioro, o troszkę innym charakterze niż Miedwie.

I to jest zdecydowanie miejsce, które jeszcze w tym roku odwiedzę. Pogoda sprawia, że nie ma tu dosłownie nikogo, z wyjątkiem rybaków. To doskonałe miejsce, aby się troszkę odciąć, wyłączyć.

Dodatkowym plusem jest to, że aby dojść do jeziora, musiałam przejść przez las. Niby mamy jesień i o tej porze każdą wolną chwilę spędzam w lesie zbierając grzyby, jednak w tym roku grzybów jest zatrważająco mało, więc i wycieczek po lesie mniej, bo ciężej mi na nie wyciągnąć na przykład tatę :-(